23 Mart 2009 Pazartesi

İhtiyaçlar bitmez, böylece XML geliştirilir

İhtiyaçlar bitmez, XML geliştirilir.

Örneğin kimyacılar, HTML kalıplarını kullanarak bilgilerini paylaşmak istediğinde hayal kırıklığına uğradılar. HTML kalıpları içinde gereksindikleri öğeleri karşılayan etiketler bulamadılar. İstekleri artarken ve sesleri yükselirken, matematikçiler formülleri için başka kalıplar hayal ediyorlardı, müzisyenler ise notaları için bayrak açtılar. Ağ üzerinde sunumun ortak dili HTML gibi,kendi evrensel kalıplarını tanımlamak istediler.
Su molekülü resmi
Herkes kendi standardını, HTML gibi tanımlayabilmeli, HTML'yi okuyup yorumlayan tarayıcıları kullanarak işini görebilmeliydi.

W3C, "HTML bana yetmiyor, ben belirli bir düzen içinde tanımlayabildiğim işaretçileri, imleyicileri, öğeleri kullanmak ve bilgimi, isteyenle veya istediğimle kendi belirlediğim kalıplarla paylaşmak istiyorum." diyenler için bunun nasıl yapılabileceğine dair bir kalıp (şablon) geliştirdi. XML.

Biraz daha geçmişe gidelim. Hem HTML hem de XML'in atası SGML'dir. Önce, geniş kapsamlı, karmaşık ve zor olan SGML'den paylaşım amaçlı ağ sayfalarına uygun bir çözüm olan HTML 1991'de geliştirildi. Bir alt küme olarak tanımlandı.

Sonsuz ihtiyaçları karşılaması beklenmeyen HTML'in ardından, ağda bilgi taşımak için, zor ve karmaşık SGML'den süzülerek, bir başka alt küme olarak XML'i tanımladılar. (1996) Böylece yapısal şekil korunmakla birlikte isteyen istediği etiketleri ve alt öğeleri tanımlama imkanına kavuştu. Ortak paydada buluşabilenler ve otorite olabilenler ise kendi çözümlerini, XML türevi olan, HTML benzeri standart kalıplar olarak kabul ettirebildiler (Örnek: MathML).

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder